گاهی اوقات از احساساتی که بهم دست میده، حسابی تعجب میکنم!
نمیدونم الان چرا متنفر شدم؟! خیلی حس بدی بهم دست داد! حالت تهوع!
اما آخه چرا؟ چرا یه دفعه؟!
من خلم! بودم یا شدم؟! نمیدونم.
در هر صورت خلی اتم رو دوست دارم.
از یه چیز میپرم رو یه چیز دیگه! تغییر علایق هر از چند گاهی! اونم نه اختیاری، حسی!!!
میرسم. نمیدونم کی ؟ ولی میدنم که میرسم! بالاخره میرسم!
Je sais ! Je sais que je peux arrive á mes espoirs ! Je sais, je sais, et je crois.
J'arrive mais, je ne sais pas quand ?
همیشه فکر میکنی از تو دوره! فکر میکنی محاله! اما وقتی برات پیش میاد ، میبینی که نه! امروز هم نوبت تو رسیده!
اینقدر برام عجیب و دور از ذهن بود که نمیتونستم برای خودم تجزیه تحلیلش کنم! میتونم بگم که هنوز هم دارم بین شک دست و پا میزنم و نمیدونم چکار باید بکنم؟! نمیدونم چه جوابی باید بدم؟! میترسم اگر چند سالی بگذره بعدا از این تصمیمی که گرفتم پشیمون بشم. میترسم هر قدمی که بردارم پشیمون بشم. چه این وری ، چه اونوری!!!!
Je ne sais pas qu'est que je dois faire ?

ای کاش ما آدمها قدر همدیگه رو بیشتر میدونستیم.
ای کاش برای هم وقت بیشتری میذاشتیم!
ای کاش کارهامون رو بهونه نمیکردیم و به هم بیشتر سر میزدیم!
ای کاش ... ای کاش ...
از اینکه الان اینقدر پشیمونم ، ناراحتم. حس بدی دارم. کاش بیشتر میدیدمت. کاش اون روز آخر بیشتر میموندیم پیشت. کاش کاش کاش...... زندگیمون همه اش شده کاش..............
صدات به وضوح توی گوشمه. با اون لحن جالب و شوخ و شل شل حرف زدنت!
دلم برات خیلی تنگ میشه! الان هم تنگ شده!
مثل همیشه که همون موقع که چیزی اتفاق می افته ، انگار گیجم و نمیفهمم چه اتفاقی افتاده ، و تازه بعد از اینکه مدتی گذشت میفهمم چی شده ، الان هم مثل همیشه تازه فهمیدم چی شده! واین داره روحم رو میخوره! داره ذره ذره روحم رو میجوه! دلم برات تنگ شده.
برای اون شوخی هات، برای راحتی ات، برای لحن گرم و دوست داشتنی ات ، برای همه چیزت ، برای دایی جون گفتن ات!
هیچ وقت ، هیچ وقت ، تا آخر عمرم اون روزای آخر رو که همه اش توی بیمارستان بودیم ، با اضطراب ، با ناراحتی و سر تا پا انتظار ، می اومدیم و می رفتیم رو فراموش نمیکنم.
دوست دارم تا همیشه صدات با همون لحنی که توی بیمارستان ، رو تخت و با اون حال نزارت بهمون خوش آمد گفتی " سلام دایی جون ! خوش اومدین ! " توی گوشم باشه!
میخوام همیشه توی ذهنم برام زنده بمونی!