جالبه ها !!!!! آدم چقدر زود آروم میشه ! یا شاید من اعصابم از فولاده ؟!!!!! واقعا دارم به خودم ایمان میارم. قبول دارم که همیشه اول مثل دیوونه ها میشم ولی بعدا به طرزغیرقابل باوری آروم میشم. مثل این دفعه . یا بهتره بگم مثل همیشه.
دوباره رفتم اون جمله هایی رو که خیلی داغونم کرده بود رو خوندم { انگار خودم هم خیلی کرم دارم } ولی این بار اصلا مثل اون دفعه نشدم. اون بار خون جلوی چشامو گرفته بود . اشک تو چشام جمع شده بود. دائم به خودم و به سادگیم فحش میدادم...
ولی گریه نکردم. من به خاطر خودش گریه کرده بودم .... خودم اصلا باورم نمیشد . به خودم میگفتم : " آخه تو چرا اینقدر ساده ای ؟! ...... " باورم نمیشد . من که بهش اعتماد کرده بودم.من که حرفاشو قبول کرده بودم. من که غرورم رو بالاخره زیر پا گذاشتم .......
ولی اینبار با خوندن اون جمله ها دیگه این احساس برام بوجود نیومد. در واقع دیگه هیچ احساسی نداشتم.
خوشحالم که بالاخره تونستم با خودم کنار بیام.