بعضی اوقات از اینکه یه همچین حسی دارم ، خجالت میکشم.به خودم میگم هر چی باشه پدرمه! ولی واقعا گاهی اوقات تحمل کردن فضولی هاش ، خودرأییش ، دستور دادنش، ... خیلی سخت میشه!نمیتونی حتی همون برنامه ای رو که دوست داری ببینی! وقتی صحبت میشه ، میبینم که اکثرا این مشکلات رو دارن.من فکر میکنم که مردها (بعضی هاشون البته) فکر میکنن که اینجوری مثلا میتونن قدرت خودشون رو ثابت کنن و بگن که این خونه منه و من حق دارم توی خونه خودم هر قانونی که میخوام وضع کنم و هر جور میخوام عمل کنم. در واقع حس قدرت طلبی خودشون رو اینطوری ارضاء میکنن. با بوجود آوردن یه قلمرو!!! وتو اگه بخوای نافرمانی کنی یا اگه بخوای بگی که دوست نداری اینطور رفتار کنی و خلاصه راه خودتو بری، میشی آدم بده! میشی فرزند نا خلف!
من باید حتما با یه مشاور حرف بزنم. دیگه تحمل ندارم.