دلم میخواست بهتر از اینی که هست سخن میگفتم.

من سردم است و انگار هیچ گاه گرم نخواهم شد.

و هیچ کس وسعت بی انتهای ترس های مرا درک نکرد ...
شاید اصلا همه اش تقصیر من بود . یعنی %100 تقصیر من بود. شاید خیلی راه های دیگه وجود داشت که من بهشون فکر نکردم و اونا رو انجام ندادم. شاید ... نمیدونم هر چی بود ! ولی این رو میدونم که ترسیدم.


درقفسم آينه ای نصب کن

تا پروبالم دوبرابر شود!